In mijn werk houd ik mij bezig met in principe weinig spectaculaire alledaagse dingen, variërend van keukens en kamers tot automaten en auto’s.  Het zijn niet altijd alleen de ‘grote dingen’ van het leven die de aandacht waard zijn. In de kunst gaat het wat mij betreft in de eerste plaats om de manier van kijken en hoe deze zich vervolgens in een beeld vertaalt.  In dat beeld is het onderwerp duidelijk terug te zien maar op een veel intensere manier dan het object dat er model voor stond. Daarop heb ik zo scherp en geconcentreerd mogelijk gefocust tot het een ‘beeld op zich’ werd. Een schilderij is voor mij een zelfstandig, autonoom individu. De schilderijen hebben onderling meer met elkaar gemeen dan ieder schilderij apart met zijn ‘model’ waarmee de gelijkenis uiteindelijk niet meer dan oppervlakkig is.  Een schilderij is tenslotte een esthetisch voorstel.

Ik wil steeds, voor zover dat nagestreefd kan worden het perfecte schilderij maken. De scherpst mogelijke formulering die kleur en penseelstreek toelaten, iedere keer weer. Hetgeen uiteindelijk vaak neerkomt op het terugbrengen naar eenvoud.            

Dan wordt het mogelijk dat de schilderijen hun triviale ‘onderwerpen’ transcenderen, terwijl ze tegelijkertijd duidelijk maken dat niets op aarde zo nietig is dat het in potentie die transcendentie niet in zich draagt. Het is dan de taak – of de mogelijkheid- van de kunstenaar om die transformatie te bewerkstelligen.